اتوکد نقشه منطقه ۴ استان تهران
منطقه ۴ شهرداری تهران
 
اتوکد نقشه منطقه ۴ استان تهران
بخشی از مطالب:
 
استان تهران به مرکزیت شهر تهران، با وسعتی حدود ۱۲٬۹۸۱ کیلومتر مربّع، بین ۳۴ تا ۳۶٫۵ درجهٔ عرض شمالی و ۵۰ تا ۵۳ درجهٔ طول شرقی واقع شده‌است. این استان از شمال به استان مازندران، از جنوب به استان قم، از جنوب‌غربی به استان مرکزی، از غرب به استان البرز و از شرق به استان سمنان محدود است. 
 
منطقه ۴ شهرداری تهران یکی از مناطق شهری تهران است که در شمال شرقی شهر تهران قرار دارد.
 
شهرک ولیعصر، عباسیه، پارک جنگلی قوچک، پاسداران ،قاسم‌آباد، شهرک امید، لویزان، پارک جنگلی لویزان، شیان.
 
ده نارمک جزء شمیران کنونی هستند. گلستان، بوستان، ضرابخانه، نگارستان، حسین‌آباد، مبارک‌آباد.
 
شمس‌آباد، کاظم‌آباد، تهران پارس، قنات کوثر، قلعه سردار، شمیران نو، مجیدیه، بزرگراه پروین (به طرف تقاطع بزرگراه بابایی و بزرگراه تهران پارس – گردنه قوچک)
 
جمعیت این منطقه براساس سرشماری سال ۱۳۹۵ ایران، ۹۱۹٬۰۰۱ نفر (۳۰۴٬۱۶۹ خانوار) شامل ۴۵۷٬۴۶۰ مرد و ۴۶۱٬۵۴۱ زن می‌باشد.
فرهنگسرا و ایستگاه مترو 
 
فرهنگسرای اشراق
فرهنگسرای هنگام
 
ایستگاه متروی تهرانپارس
ایستگاه متروی خواجه عبدالله انصاری
ایستگاه متروی شهید زین‌الدین
ایستگاه متروی فرهنگسرا
 
البته با توجه به توسعهٔ تهران در سال‌های متمادی پس از شهر «ری» مشهور، و اینکه تهران محلی بوده‌است.
 
نزدیک به ری و در «ته» یا آخر آن، ممکن است واژهٔ تهران تغییر یافتهٔ عبارت «ته ری ان» باشد.
 
(یعنی محلی که در ته ری قرار دارد) و الف و نون مرسوم در نام بسیاری از شهرهای ایران کم‌کم به این نام هم چسبیده.
 
و به مرور اصلاح شده و به صورت «تهران» درآمده‌است.
شهر تهران
 
روستایی که پیش‌درآمد شهر تهران بوده‌است، پیش از اسلام نیز وجود داشته، امّا پس از اسلام کم‌کم نام آن معرّب گردیده.
 
و از تهران به طهران تبدیل شده‌است. امّا جغرافی‌دانان معروف آن روزگار نیز به املای تهران اشاره نموده‌اند.
 
هم‌زمان با جنبش مشروطه، که تغییرات زیادی در ادبیّات و نگارش زبان فارسی به وجود آمد. اتوکد نقشه منطقه ۴ استان تهران
 
رفته‌رفته املای تهران رواج یافت و پس از تأسیس فرهنگستان ایران و تأکید آن بر املای تهران، املای دیگر (طهران) کاملاً منسوخ شد.
 
اعتماد السلطنه در مرآت البلدان دربارهٔ وجه تسمیه تهران چنین آورده‌است:
 
” چون اهل آنجا (تهران) در وقتی که دشمن برای آن‌ها به هم می‌رسید در زیر زمین پنهان می‌شدند.
 
از این جهت به این اسم موسوم شده‌است که به “ته ران” یعنی زیر زمین می‌رفته‌اند”