بررسی ، نقص دیواره بین دهلیزی ASD، پاورپوینت
 
بخشی از مطلب
نقص دیواره بین دهلیزی ASD
تعریف:
    نقص دیوراه بین دهلیزی عبارتست از یک سوراخ در اندازه های مختلف در دیواره بین دهلیزی، که بازماندن سوراخ بیضی در این تعریف قرار نمی گیرد، که تحت عنوان pfo نسبت به آن آشناییم . (patent foramen ovale)، 1) این سوراخ با اولین تنفس نوزاد و باز شدن ریه ها و افت فشار در دهلیز راست ابتدا بصورت فانکشنال و پس از 3 ماهگی بصورت آناتومیک بسته می شود در 15 تا 30 درصد افرد بالغ سوراخ بیضی به اندازه یک پروب از آن عبور که باز است ولی این حالت از لحاظ دریچه ای کارآمد است. pfo به تنهایی نیازمند درمان جراحی نمی باشد گر چه ممکن است خطری برای آمیولیزاسیون سیستمیک معکوس (راست به چپ) باشد. 
 
 
دیواره بندی دهلیزها از حدود روز سی ام با رشد دیواره اولیه به سمت پائین به سمت بالشتکهای آندوکاردی آغاز می شود سپس بالشتکهای آندوکاردی به هم چسبیده و همراه با دیواره اولیه کامل شده و کانال دهلیزی بطنی را به قسمتهای راست و چپ تقسیم می کند سوراخی در اینجا باقی می ماند که به آن سوراخ اولیه گفته می شود، منفذ دوم در قسمت خلفی دیواره اولیه ایجاد می شود که سوراخ ثانویه نامیده می شود. سوراخ ثانویه همراه با یک زبانه از دیواره اولیه سوراخ بیضی را می سازد که از راه آن خون جنینی از وریداجوف تحتانی به دهلیز چپ عبور می کند 
 
(اکثر موارد ASD اسپورادیک هستند ولی مواردی با توارث اتوزوم غالب نیز به عنوان جزئی از سندرم هولت، اورام ممکن است رخ دهد (سندرم هولت اورام نوعی بیماری همراه با هیپوپلازی یا عدم وجود استخوان رادیوس و بلوک قلبی درجه یک و همچنین ASDاست) فراوانی ASD در زنان نسبت به مردان 3 به 1 می باشد، در 5% بیماران ASD  وریداجوف فوقانی در سمت چپ (LSVC) و در 4% آنها تنگی پولمونر (PS) وجود دارد.
 
تاریخچه:
شخصی به نام گیبون در سال 1953، جراحی قلب باز مدرن را با انجام یک عمل ترمیم ASD موفق بروی یک زن جوان پایه گذاری کرد، بعد از آن از اواخر دهه 1980، بستن ASD از راه پوست آغاز شد.
مورفولوژی:
نقص دیواره بین دهلیزی انواع مختلف دارد که مهمترین آنها عبارتند از:
نقص ostium secondum defect  یا ثانویه
نقص ostium premium defect یا اولیه
نقص sinus venous defect یاسینوس وریدی
 
1-شایعترین  نوع ASD بوده و تقریباً 7% موارد نقایص مادرزادی  را به خود اختصاص می دهد، و در ناحیه سوراخ بیضی دیده می شود، ASD های ثانویه معمولاً تنها هستند، گر چه ممکن است با بازگشت غیرطبیعی ناقص وریدی ریوی، تنگی دریچه ای ریوی و VSD، تنگی شاخه ای شریان دیوی و ورید اجوف فوقانی پایه دار چپ و پرولاپس (mup) و نارسایی دریچه میترال همراه باشند ASD ثانویه ممکن است منفرد یا متعدد (دیواره دهلیزی مشبک) باشد و فراوانی ان در زنان 3 برابر مردان است.
 
2- در ناحیه تحتانی سوراخ بیضی بوده و اغلب دریچه های دهلیزی بطنی و دیواره های بین بطنی را هم درگیر می کند و با مجموعه ای به نام نقص مشترک کانال دهلیزی بطنی شناخته می شود.
3- در قسمت فوقانی سوراخ بیضی، نزدیک مدخل وریداجوف فوقانی (SVC) قرار می گیرد و تقریباً همیشه با تخلیه نسبتاً غیرطبیعی  وریدی همراه است ASD نوع کرونری سینوس در واقع جزئی از سندرم کرونری سینوس بدون سقف است
(unroofed coronery Sinus syndrome)
پاتوفیزیولوژی 
شدت شانت چپ به راست در ASD به:
1. اندازه سوراخ
2. گنجایش پذیری نسبی بطنهای راست و چپ
3. مقاومت عروقی نسبی گردش خون ریوی وسیمتیک مربوط است. در ضایعات بزرگ شانت قابل ملاحظه ای از خون اکسیژنه از دهلیز چپ به راست جریان می یابد. این خون به بازگشت وریدی معمول دهلیز راست اضافه می شود و به وسیله بطن راست به ریه ها پمپ می شود. 
 
 
با نقایص بزرگ، نسبت جریان خون ریوی به سیستیمک (QP:QS) معمولاً بین 2:1 تا 4:1 است، کم بودن علایم در اطفال مبتلا به ASD مربوط به ساختمان بطن راست در ابتدای عمر است که دیواره عضلانی آن ضخیم است و گنجایش پذیری کمتری دارد و شانت چپ به راست را محدود می کند، با افزایش سن طفل  و افت مقاومت عروق ریوی، دیواره بطن راست نازکتر شده و شانت چپ به راست از عرض ASD بیشتر می شود، جریان خون زیاد درست راست قلب باعث بزرگی دهلیز راست و بطن راست و اتساع شریان ریوی می شود، دهلیز چپ نیز ممکن است بزرگ شود ولی بطن چپ و آنورت اندازه طبیعی دارند با وجود افزایش جریان خون ریوی، فشار شریان ریوی معمولاً به دلیل عدم ارتباط بین گردش خون ریوی و گردش خون سیستمیک طبیعی است. 
 
علائم بالینی:
کودکی که مبتلا به نقص سوراخ ثانویه است در اکثر موارد فاقد علامت است: این ضایعه ممکن است بطور تصادفی و در جریان معاینه فیزیکی کشف شود حتی یک ASD ثانویه بسیار بزرگ نیز بندرت در کودکان باعث نارسایی قلبی بالینی می شود در کودکان کوچکتر، اختلال رشد خفیف ممکن است وجود داشته باشد و ممکن است درجات مختلفی از عدم تحمل به ورزش مشاهد شود، اغلب میزان محدودیت ممکن است برای والدین تا بعد از ترمیم جراحی که میزان رشد یا فعالیت افزایش قابل توجهی می یابد معلوم نباشد.
و....