پاورپوینت بررسی سبک معماری ارگانیک
بخشی از مطالب:
 
معماری ارگانیک  یا معماری اندام‌وار یا بیومورفیسم یک فلسفه در معماری است که به ترویج هماهنگی بین عادت‌های انسانی و طبیعت می‌پردازد.
سبک معماری:  معماری ارگانیک
منبع الهام:  طبیعت
لغات کلیدی:
–  حداقل دخالت در محیط طبیعی
–  معماری بومی
–  رشد
–  گسترش از درون به برون
–  نمایش ماهیت مصالح
–  باغ شهر
ساختمان شاخص:  خانه آبشار
 
مقدمه
 
با پیشرفت روزافزون جامعه صنعتی، اتکا به منطق و تکنولوژی بیشتر می­شود و تصور دست یافتن به بهشتی زمینی در انتهای این مسیر، جز یک خوش بینی بیهوده نیست. عامل انسانی با بی­توجهی و سهل انگاری به دست فراموشی سپرده شده است، چنانکه گویی در این دوره، شهرسازی و تکنولوژی شهریست که قوانین خود را بر انسان حاکم می­سازد. سازمان جامعه امروزی، ما را وادار می­سازد تا بر تنوع ساختمانها بیفزاییم و البته در این میان، پیدایش شهرهای بزرگ، با هرج و مرجی شدید، اختیار را به کلی از دست ما گرفته است. آنچه که موجب ناراحتی است این است که این شهرها در رابطه با نیازهای واقعی بشر به وجود نیامده است بلکه موجودیت آنها نتیجه اجتناب ناپذیر نوعی زندگی است که اساس خود را بر ماشین نهاده و این مساله­ای است که با دوره انقلاب صنعتی آغاز می­شود.
 
روزی شخصی می­گفت که عصر جدید دوره­ای است غم انگیز. در این دوره هرکس به فکر نوآوری است و هیچ کس به بهتر ساختن آنچه که موجود است نمی­اندیشد. در قرن بیستم، سازندگی در محیط شهری شهرت گرفته و روز به روز نیز بر شدت آن افزوده می­شود ولی تاکنون این سازندگی، بیشتر جنبه تجارتی و سوداگرانه داشته است و در آن تقریبا کمترین توجهی به انسان نشده است. تولیدات به مقیاس وسیع به معماری، چهره­ای یکنواخت، خشک و عقلایی داده و در خود، عوارض ویروس زهرآگینی را پنهان داشته است.
 
معماری در یک جامعه، حاصل تاریخ آن جامعه است و در خود، خون، روح، حافظه و در واقع تمدن یک ملت را محفوظ می­دارد و روح افراد آن جامعه را از نسلی به نسل دیگر منتقل می­سازد. معماری که دارای چنین تداوم تاریخی نیست نمی­تواند حقیقی باشد. امروزه این تداوم تاریخی و این حافظه فرهنگی در برابر خطر گرایش به نوعی سبک بین­المللی که شدیدا عقلایی و منطقی است و در مسیر خود همه چیز بخصوص انسان را از میان می­برد قرار گرفته است. در چنین موقعیتی جستجو کردن و یافتن سنن و روح فرهنگی می­تواند موضوع اصلی بیان معماری باشد. یک فرهنگ وقتی قابل پذیرش است که بر این تداوم تاریخی استوار باشد.
 
اکنون که مملکت ما درهای خود را بر روی دنیا گشوده است و در برابر یک تحول عظیم صنعتی قرار گرفته، خطر آن می­رود که در این مسیر، جوهر هستی و گنجینه فرهنگی خود را از دست بدهد. اکنون که به اطراف خود می­نگریم شهر نوینی را می­بینیم، شهری امروزی که تصاویر آن به شدت در ذهن ما جا گرفته. ساختمان­هایی که می­تواند در هر کجا و به هر شکلی باشد: بزرگ و کوچک، کنار هم و دور از هم، آجری و چوبی چنانکه گویی یکی تصویریست که از لابلای کتب تاریخی ما بیرون آمده و دیگری از قلب لوس آنجلس.
 
وقتی راجع به این مسائل بپرسید به شما جواب می­دهند که طرح جامع و طرح تفضیلی در دست است. متخصصین حتی حاضرند نقشه­های خود را برای شما حلاجی کنند. طرحی بدون نقص با یک بیان تصویری فریبنده، خطوط مشخص و روشن، داده­های بسیار منطقی و یک جدول جمعیتی حساب شده…. در آنجا در آن اطاق، روی آن میز سخنرانی و در لابلای آن خطوط همه چیز وجود دارد. همه چیز بجز انسان.
 
معمار طبیعت:
 
بی شک یکی از معمارانی که هر ماه بتوان کار جدیدی از او در صفحات اطلاع­رسانی مجازی و حقیقی دید، “زاها حدید” است. کارهای او از دوران طراحی مرکز هنرهای نمایشی در “منطقه فرهنگی ابوظبی”، رنگی نوین به خود گرفته است. حجم ها همانند شن­های صحرا که در معرض باد قرار گرفته باشد، دارای سطوحی صیقلی و نرم و فراز و فرودهای ملایم هستند. گاه این چنین به نظر می­آید که با بافتی، ماهیچه­ مانند مواجهیم. در این بین کارهایی نیز با الهام از آنچه در طبیعت وجود دارد انجام گرفته است همانند غرفه نمایشگاهی “لایلس”. ولی در نهایت کارهای او در این چند سال و در مقیاس کلان و خرد تابع خط و خطوطی هماهنگ هستند. در طبقه­ای از هتل “Puerta America”، که توسط وی طراحی شده است، در اپرای دبی، در میز و صندلی­، در ماشین z شکل و در خانه ایده­آل …، طرح­ها همگی تابع یک فرآیند به پیش می­روند. کارها تا آنجایی هم خانواده­اند که با دیدن تصویر آنها به راحتی می­توان معمار کار را تشخیص داد. به نظر نگارنده این سبک از  کارهای او را می توان “BBA”، یعنی “Bio-Brawn Architecture”، “معماری طبیعی- ماهیچه­ای” نامید. بسیاری از این کارها جزو طرح­های کلان شهری چون موزه­ها و مراکز مهم هستند. ولی ظریفترین و کوچکترین “BBA” طراحی و اجرا شده که جزو تازه­ترین­هاست، یک جفت “کفش” است و برای کمپانی مشهور “Melissa”، طراحی شده و در کل هیچ تفاوتی با سایر طرح­ها ندارد، همان است و همان. ماکت کفش در مقیاسی چند برابر خود کفش ساخته شده است و با دیدن آن می­توانیم بناهای این چند سال اخیر را باری دیگر متصور شویم. “زاها حدید”، در نوع خود همواره منحصر بفرد بوده است و در هر مقیاسی موفق، ولی شاید زمان گذر از این فصل فرا رسیده باشد و ما شاهد کارهایی فارغ از تکرار باشیم.